3.

Urobiona jestem po pachy. Niedługo samej kasy z nadgodzin będę miała tyle co wypłaty. I chociaż miesiąc będzie jednym z tych tłustszych z czego bardzo się cieszę, ale... po prostu nie wiem czy długo tak pociągnę. Codziennie 8 godzin pracy, i potem zamiennie lekcje/nadgodziny, a co, ewentualnie i lekcje i nadgodziny.

Dzisiaj w nagrodę po ciężkim tygodniu, jadę na zakupy. Zakupy zaproponowane przez mojego D., nie, nie przeze mnie, przez niego! Bo plecak, bo tusz do drukarki i coś tam jeszcze.
Kupię może wreszcie tłuczek, i stojak na ręczniki papierowe. No dobra! Tylko zobaczę ten sweter, i tylko pooglądam całą tą masę pięknych rzeczy! Obiecuję! Ewentualnie dotknę, a już bardzo ewentualnie tylko przymierzę. Obiecuję! A nie, sweter kupię, mama mi obiecała, mama moja to dobra kobieta, która tak jak ja lubi te milusie, kolorowe rzeczy...
"shopping is my cardio" i tego się trzymajmy!

Na spotkania towarzyskie ostatnio nie chodziłam, zmęczona pracą, zajęta mieszkaniowymi zakupami, albo chociaż raz w tygodniu półprzytomne (bo po męczącej pracy) spotkania z D. Wysiadałam. Wczoraj się udało, upita 5 kawami, kolą, i po godzinnej drzemce zwarta i gotowa poszłam! Tylu głupot w jeden wieczór już dawno nie słyszałam, niektóre niestety wypowiedziane przeze mnie, no cóż, alkohol ostatnio miesza mi w głowie i wcale dużo mi nie trzeba, trochę cytrynówki i człowiek jest zaprawiony na 102.  Jakby to złożyć w jedno wyszła by wielka, nie za bardzo zrozumiała paplanina... bo w końcu: dwie nogi, i jeszcze jedna noga.

Nie mogę się doczekać jak będę mu gotowała obiady.